Belki Yine Gelirim - Ahmet Telli

Dudaklarımı kanatırcasına ısırıyorum günlerdir,
Her sözcük dilimin ucunda küfre dönüyor çünkü,
Bir gök gürlese bari diyorum bir sağnak patlasa,
Bitse bu sessizlik, bu kirli yapışkanlık bitse,
Ama bir tufan az mı gelir yoksa yine de,
Yırtılan ve parçalanan birşeyler olmalı mutlaka,
Hiç durmadan yırtılan ve parçalanan bir şeyler,
Oysa ne kadar sakin bu sokaklar ve bu kent,
Ne kadar dingin görünüyor bana şimdi gökyüzü,
Gidenler nerde kaldılar, özledim gülüşlerini,
Bir kenti güzelleştiren yalnız onlardı sanki,
Onlardı çocuklara ve aşka ölesiye bağlanan
kadınları güzelleştiren herhalde onlardı,
'Tükürsem cinayet sayılır' diyordu birisi,
Tükürsek cinayet sayılıyor artık,
Ama nerde kaldılar, özledim gülüşlerini onların,
Uzun uzun bakıyorum kıvrılan sokaklara,
Tek yaprak bile kımıldamıyor nedense,
Ve tek tek söndürüyor ışıklarını varoşlar,
Alnımı kırık bir cama yaslıyorum, kanıyor
Kanımın pıhtılarında güllerin serinliği,
Ve fakat bir cellat gibi yetişiyor pusudaki,
Dilimin ucunda küfre dönüyor her sözcük,
Yaşamak neleri öğretiyor, düşünüyorum
okuduğum bütün kitaplar paramparça
çıkıp dolaşıyorum akşamüstleri bir başıma
bir uçtan bir uca yalnızlıklar oluyor kent
bulvar kahvelerinin önünden geçiyorum
sırnaşık aydınlar, arabesk hüzünler
bir gazete sayfasında sereserpe bir yosma
Sesler gittikçe azalıyor, kuşlar azalıyor,
Ve ne zaman yolum düşse vurulduğun yere
kızgın bir halka oluyor,
Boynumda o sokak
Hüznü yalnız atlarımız duyuyor artık
biz çoktan unutmuşuz böyle şeyleri
ama içimde bir sırtlanın dalgın duruşu
ve dilimin ucunda küfre dönüyor her sözcükİçimde zaptedilmez bir kırma isteği
dizginlerini koparan bir at sanki bu
soluk soluğa kalıyorum her sonbahar
ve sevgilim ne zaman hoşgörülü olsa
bir yolculuk düşüyor aklıma, gidiyorum
bütün gençliğim böylece geçip gitti işte
ama hala bir şeyler var vazgeçemediğimHangi duvar yıkılmaz sorular doğruysa
birgün gelirsek hangi kent güzelleşmez
şiirlerim bir dostun vurulduğu yerde yakıldı
geri almıyorum külleri yangınlar çıksın diye
Devriyeler çıkart şimdi, bütün ışıklarını söndür
sorduğum hiçbir soruyu geri almıyorum ey sokak
ve dilimin ucunda küfre dönüyor her sözcükDudaklarımı kanatırcasına ısırıyorum günlerdir
bir gök gürlese bari diyorum bir sağnak patlasa
bitse bu kirli ve yapışkan sessizlik, hiç gitmesem
oysa ne kadar sakin sokaklar, kent ve bütün yeryüzü
ipince bir su gibi sızıyorum gecenin tenha göğüne
sessizce çekip gidiyorum şimdi, sessiz ve kimliksiz
Belki yine gelirim, sesime ses veren olursa bir gün..